سندرم اتصال پشت و کمر یکی از اختلالات ستون فقرات است که با احساس درد در قسمت های پایین کمر همراه است.

این عارضه با بروز درد یک طرفه در ناحیه پایین کمر، کنار بیرونی ران، کناره داخلی یا کشاله ران در مجاورت ناحیه تناسلی، تیغه پشتی استخوان لگن خاصره و باسن مشخص می شود.

سندرم اتصال پشت و کمر که علت بروز حدود ۲۰ درصد از کمردرد ها است اغلب در اثر وارد شدن ضربات، زمین خوردن ها، شکستگی ها و آرتروز مفاصل بین مهره های دوازدهم پشتی و اول کمری رخ می ددهد.

این بیماری در بسیاری از موارد با بیرون زدگی دیسک بین مهره ای و اختلالات عملکردی مفاصل بین استخوان خاجی و لگن اشتباه گرفته می شود.

برای اینکه تصور مناسبی از کانون این درد داشته باشید، درست پایین قفسه سینه و بالای کمر که محل اتصال فقرات پشتی به کمری است باید مورد توجه قرار گیرد.

با لمس و فشار دادن این مهره ها و مفصل کناری درد و سوزش ایجاد می شود و تا پایین تیر می کشد.

گاهی سندرم اتصال پشت و کمر در مهره های بالایی و پایینی هم بروز می یابد یعنی ممکن است مهره های یازدهم پشتی و دوم کمری هم درگیر شوند.

علائم سندرم اتصال پشت و کمر

خم و راست شدن، بخصوص همراه با چرخش کمر، درد و علائم بیمار را تشدید می کند.

گاهی به علت تحریک اعصاب سمپاتیک حساسیت و سوزش پوستی هم به علائم فوق اضافه می شوند به طوری که حتی تماس لباس زیر با پوست آزار دهنده خواهد بود.

تیر کشیدن این درد در ناحیه شکمی و اسپاسم این عضلات هم می تواند با اختلالات احشایی و سندرم روده تحریک پذیر اشتباه شود.

بنابراین از آنجا که معمولا ام آرآی، سی تی اسکن و تستهای دیگر نرمال است، معاینه بالینی و تشخیص صحیح این اختلال بسیار مهم است.

درمان سندرم اتصال پشت و کمر

بعد از تشخیص، فیزیوتراپی می تواند ساده ترین و کم عارضه ترین درمان باشد.

هدف اولیه از درمان فیزیوتراپی کاهش درد و التهاب است که با استفاده از یخ، تحریک الکتریکی، اصلاح وضعیتهای نشستن، خوابیدن و انجام کارهای روزمره و آزاد کردن عضلات درگیر حاصل می شود.

هدف بعدی برگشت دامنه حرکتی گذشته به مفاصل این مهره ها، تنظیم قدرت انقباض عضلات این ناحیه و بهبود انعطاف پذیری است.

تکنیک های درمان دستی و متحرک سازی مفاصل مهره های درگیر می تواند بهترین و مؤثرترین روش برای رسیدن به این هدف باشد.

سوزن زدن هم روش دیگر فیزیوتراپی است که خصوصا همراه با تحریک الکتریکی علائم بیمار را کاهش می دهد.

تمرین درمانی هم روش درمانی بسیار مناسبی است، چرا که بیمار می تواند این درمان را در منزل تکرار کند و طول مدت درمان را کاهش دهد.

یکی از تمرینات مؤثر استفاده از فوم رولر است که یک استوانه فومی است و غلتاندن آن در زیر ستون فقرات پشتی و کمری می تواند سبب بهبود حرکت در مهره های مذکور و آزاد شدن اعصاب درگیر در سندرم طناب پشتی نخاع شود.

پیاده روی و شناکردن توصیه نهایی فیزیوتراپیست برای دوام اثرات درمان و پیشگیری از عود مجدد این اختلال می باشند.

کلمات مرتبط :

کلینیک فیزیوتراپی در نیاوران – کلینیک فیزیوتراپی در الهیه – فیزیوتراپی خوب در شمال تهران – دکتر فیزیوتراپی