زانوی عقب رفته و خم شدن آن از پشت یکی از آسیب های شایع زانو است.

زانوی طبیعی از حالت صاف و ۱۸۰ درجه نباید عقب تر برود.

این آسیب که در اثر آسیب های ورزشی و شلی رباط ها و یا در افرادی که زانوی ضربدری دارند رخ می دهد موجب بی ثباتی و اختلال در عملکرد مفصل زانو می شود.

زانوی عقب رفته می تواند سبب افزایش خطر پارگی منیسک و رباط زانو و کندگی غضروف مفصل زانو شود.

زانوی عقب رفته نسبت به شدت آسیب و میزان انحراف می تواند خفیف باشد و مشکلات کمی را برای بیمار ایجاد کند و یا با درد و تورم و التهاب همراه بوده و شرایط ناتوان کننده ای را برای او ایجاد کند.

دلایل ایجاد زانوی عقب رفته

این عقب رفتن بیش از حد هنگام تحمل وزن مفصل و در انتهای دامنه حرکتی زانو رخ می دهد و در بسیاری از افراد خصوصا خانم ها به صورت یک عادت بد در وضعیت ایستاده دیده می شود.

زانوی عقب رفته در ورزشکاران هم اغلب در نتیجه فرود آمدن از یک پرش بلند در شرایط بی تعادل و نامناسب با زانوی صاف رخ می دهد که این شرایط در فوتبال، بسکتبال و والیبال بسیار شایع است.

برخورد زانو به زانو از روبرو هنگام تکل از جلو در حالیکه پا ثابت است طی ورزش های پر برخوردی مانند راگبی دلیل دیگر این آسیب است.

در اسکی بازانی که فیکس کفش اسکی آنها درست تنظیم نشده باشد، هنگام برخورد با یک توده برف یا مانع پاشنه را آزاد نمی کند و زانو بیش از حد به عقب می رود.

در صدمات مذکور آسیب با یک صدای پاپ رخ می دهد، این صدا می تواند ناشی از آزاد شدن حباب های گاز در مفصل یا آسیب رباطها باشد.

گاهی یک صدای ساییده شدن ناشی از برخورد دو استخوان با هم شنیده می شود.

اگر عقب رفتن زانو با پارگی رباط همراه باشد درد، تورم، التهاب، قرمزی و داغی پوست ناشی از خونریزی داخل مفصلی در یک تا دو ساعت اول بعد از آسیب بروز می یابد.

لقی و بی ثباتی هم می تواند در پارگی رباطها در زانو احساس شود.

اما این بی ثباتی می تواند ناشی از درد شدید و مهار عضلات اطراف مفصل هم باشد و لزوما نشان دهنده پارگی رباط نیست.

رباط صلیبی جلویی و رباط جانبی داخلی زانو بیش از سایرین در زانوی عقب رفته آسیب می بینند.

درمان زانوی عقب رفته

در ۷۲ ساعت اول بعد از آسیب بستن یک بریس ثابت کننده زانو و استفاده از عصا برای جلوگیری از تحمل وزن بسیار اهمیت دارد.

هر ۴ ساعت یکبار ماساژ یخ به مدت ۵ دقیقه و بالا نگه داشتن پا برای جلوگیری از تورم بسیار اهمیت دارد.

بعد از سه روز فیزیوتراپی و استفاده از دستگاه های ضد التهاب بهترین راهکار برای کاهش زمان درمان است.

بعد از کاهش التهاب، پیشگیری از صاف شدن زیاد زانو و تقویت عضلات چهاسر، پشت ران و پشت ساق با صلاحدید فیزیوتراپیست و دامنه حرکتی محدود آغاز می شود.

به مرور فعالیت ها بیشتر می شوند و زانوبند مفصل دار جایگزین بریس ثابت کننده می شود که مانع از عقب رفتن زانو به عقب می شود.

کلمات مرتبط :

فیزیوتراپی در زعفرانیه – فیزیوتراپی در ولنجک – فیزیوتراپی در الهیه – فیزیوتراپی در تجریش – کلینیک فیزیوتراپی – کلینیک فیزیوتراپی خوب