افراد مختلف انواع متفاوتی از درد را در زندگی خود تجربه می کنند، که بیان این انواع مختلف درد برای دیگران مشکل است، به طوری که گاهی اوقات ممکن است مجموعه ای از دردهای مختلف در یک شخص وجود داشته باشد که کار را برای توضیح آن سخت تر می کند. احساس انواع مختلف درد به این بستگی دارد که مغز چگونه آنها را از طریق اعصاب و نخاع از مفاصل، عضلات یا هر بخش دیگری از بدن دریافت می کند و تشخیص می دهد. دردهایی که ما تجربه می کنیم ممکن است از نوع حاد باشند مانند سردردها، دردهای بعد از جراحی، درد به دلیل آسیب فیزیکی و درد ناشی از عادت ماهیانه و یا ممکن است دردهای مزمن باشند که شامل دردهای آرتروز یا روماتیسم مفصلی است که از گیرنده های عصبی درد در مفاصل به مغز مخابره می شوند. نوع دیگر دردهای مزمن دردهای عصبی هستند که در بیماران سکته مغزی، ام اس و آسیب طناب نخاعی منشأ آن در سیستم اعصاب مرکزی یعنی مغز و نخاع است. از انواع دیگر دردهای مزمن دردهای عصبی هستند که منشأ آن در سیستم اعصاب محیطی است مانند دردهای عصبی به دنبال زونا، نوروپاتی به دنبال دیابت و دردهای عصبی ناشی از ابتلا به بیماری ایدز. کمردردها، دردهای ناشی از سرطان ودرد مفاصل و عضلات در فیبرومیالژیا از جمله دردهای مزمنی هستند که نوع آنها ترکیبی از موارد فوق می تواند باشد. در نهایت انواع دیگری از دردهای مزمن دردهای احشایی هستند که نمونه هایی از آنها سندرم التهابی روده، التهاب لوزالمعده و بخشهای داخلی بدن است. یک فیزیوتراپیست در مواجهه با چنین دردهایی با استفاده از روشهای فعال و غیرفعال به تسکین درد می پردازد. روشهایی مانند درمانها و تکنیکهای دستی، گرمادرمانی و سرمادرمانی با روشهای مختلف، تحریک الکتریکی از طریق پوست، سوزن خشک و بادکش کردن در فیزیوتراپی برای کاهش درد از پرکاربردترین اقدامات هستند. گرما درمانی به صورت سطحی با مادون قرمز یا کیسه های داغ و مرطوب برای دردهای با منشأ عضلات سطحی اعمال می شود. در دردهایی که منشأ عمقی تری دارند، گرما با استفاده از دستگاه دیاترمی و یا اولتراسوند یا تکار به صورت عمقی به بافتها اعمال می شود. سرما هم علاوه بر کیسه های یخ به وسیله دستگاههای مختلف کرایوتراپی برای بیماران به کار برده می شود. تکنیکهای دستی هم مانند ماساژ، روشهای آزاد سازی عضلات و متحرک سازی مفاصل در دردهای با منشأ اسکلتی عضلانی بسیار مؤثر و راه گشاهستند. اما تمرین درمانی شامل حرکاتی بر مبنای فعالیتهای بیمار، کشش عضلات، ایجاد و افزایش دامنه حرکتی در مفاصل، تمرینات تقویتی عضلات، یوگا، ریلکسیشن و انقباض و شل کردن ماهیچه ها است که از روشهای فعال فیزیوتراپی برای کاهش درد به شمار می رود. تمرینات هوازی آرام و کم فشار هم به عنوان یک روش فعال توسط فیزیوتراپیستها برای کاهش درد به کار گرفته می شوند.یک فیزیوتراپیست با دانش می تواند علاوه بر استفاده از روشهای تسکین درد به رفع علت آن هم در حد امکان و تا جایی که به تخصصش ارتباط دارد، بپردازد.