واکسن نقش مهمی در جلوگیری از انتشار ویروس کووید-۱۹و آلودگی بیشتر جامعه به آن دارد. همچنین واکسیناسیون می تواند احتمال ابتلا به این بیماری را تا حد بسیار زیادی کاهش دهد و حتی در صورت آلودگی به ویروس از بروز علائم به صورت شدید و کشنده ، بستری در بخش آی سی یو و حتی بخشهای عمومی بیمارستان و طولانی شدن دوره بیماری جلوگیری می کند. نقش کلیدی واکسیناسیون در کاهش مرگ و میر ناشی از ابتلا به کووید-۱۹ مسجل شده است اگرچه تقریبا برای تمامی انواع واکسنها عوارض جانبی گزارش شده است. ارتریت یا التهاب مفصلی واکنشی یکی از عوارضی است که به دنبال انواع واکسیناسیون مکررا دیده شده است. در مورد واکسن کووید-۱۹ هم اگرچه مطالعات کافی در این خصوص صورت نگرفته است اما در مراکز درمانی مواردی مشاهده شده است که چند روز بعد از تزریق واکسن افراد دچار درد و تورم و محدودیت حرکتی مفاصل ستون فقرات گردن، کمر، زانو، آرنج و … شده اند. این شکایات در میان کسانی که سابقه روماتیسم مفصلی داشته اند بیشتر بوده و عود مجدد علائم مفصلی را در پی داشته است. هرچند در مطالعه ای که در سال جاری میلادی روی بیمارانی با سابقه بیماریهای روماتیسمی انجام شد و واکسنهای فایزر، آسترازنیکا و مادرنا برایشان تزریق شده بود، نشان داده شد تنها ۵ درصد از آنها دچار تشدید علائم التهاب مفصلی شدند. با این حال از آنجا که مراجعات بیماران به مراکز درمانی فیزیوتراپی و شکایت از دردها و التهابات مفصلی چه پس از تزریق واکسن و چه پس از ابتلا به بیماری قابل توجه است، به نظر می رسد رعایت نکاتی از منظر علم فیزیوتراپی به کاهش بروز این موارد کمک کند. خصوصا که در کشور ما نوع خاصی از واکسن که مطالعات جهانی در این زمینه روی آنها صورت نگرفته است، تزریق شده و نیازمند بررسی های گسترده تر می باشد. عدم انجام ورزش و فعالیت سخت یک هفته قبل و یک هفته بعد از تزریق واکسن می تواند عاملی مهم و پیشگیرانه در بروز تورم و التهاب مفصلی در این زمان باشد. انجام تمرینات سبک روزانه و پیاده روی نیم ساعت تا ۴۵ دقیقه در روز هم با ارتقاء سطح آمادگی جسمانی و عملکرد مفاصل توصیه مؤثر دیگری در کاهش خطر بروز ارتریت مفصلی به دنبال تزریق واکسن است. استراحت ۷۲ ساعته در صورت درد و محدودیت حرکتی شدید و استفاده از عصا و عدم وزن اندازی در صورتی که مفاصل زانو یا مچ پا درگیر شده باشند هم می تواند کمک کننده باشد.