افراد زیادی هستند که به دنبال یک زمین خوردن یا وارد شدن ضربه به آرنج یا شکستگی قدیمی که با گچ گیری یا جراحی درمان شده است، دچار محدودیت حرکتی آرنج می شوند. این محدودیت حرکتی یا خشکی در مفصل، باعث می شود که آنها نتوانند آرنجشان را کاملا خم یا کاملا صاف کنند. محدودیت و خشکی در چرخش ساعد هم با شیوع کمتری در این بیماران مشاهده می شود. در واقع بی حرکتی طولانی مدت بعد از یک آسیب و التهاب در مفصل باعث این محدودیت و خشکی می شود. ۷۰ درصد این بیماران بین ۳ تا ۶ ماه بعد از آسیب، حرکت طبیعی خم شدن آرنج خود را به دست می آورند. معمولا کسانی که آرنجشان دچار دررفتگی شده و یا هنگام بروز آسیب بیش از حد صاف شده است، محدودیت در صاف کردن آرنج خواهند داشت.
عواملی مانند بی حرکتی زودهنگام بعد از آسیب با گچ یا بریس در وضعیت آرنج صاف، جراحی و فیکس کردن شکستگی ها و حرکت و فیزیوتراپی زودهنگام بعد از دوره بی حرکتی می توانند مانع از بروز خشکی و محدودیت مفصلی در آرنج شوند. به علت شبکه غنی و وسیع عروقی که در آرنج وجود دارد هرگونه فشار بیش از حد برای خم کردن و صاف کردن آرنج به دنبال صدمات می تواند باعث بروز خونریزی در عضلات و محدودیت حرکتی بیشتر شود. خونریزی در ماهیچه ها به دنبال اعمال فشار زیاد، منجر به رسوب کلسیم در آنها می شود و انعطاف پذیری و عملکرد طبیعی عضلات ناحیه را دچار خدشه می کند. این وضعیت را استخوان سازی نابجا در آرنج می نامند که باعث سخت و دردناک شدن مفصل می شود.
فیزیوتراپی زودهنگام و انجام تکنیکهای مختلف درمان دستی و تمرین درمانی و آموزش تمرینها به بیماران برای انجام و تکرار آنها در منزل می تواند مانع از پیشرفت خشکی و محدودیت مفصلی شود و آرام آرام حرکت طبیعی آرنج را باز گرداند.
برای درمان این محدودیت بهترین روش این است که بیمار خودش با تکرار زیاد آرنجش را خم و راست کند. همچنین می تواند انگشتان دستها را در هم فرو برده و با استفاده از دست سالم به آرامی به خم شدن و صاف شدن آرنج آسیب دیده فشار بیاورد. از بیمار می خواهیم ۳ بار در جهت خم کردن فشار بیاورد و ۱۰ شماره نگه دارد و سپس یکبار در جهت صاف کردن فشار دهد و ۱۰ شماره نگه دارد و این کار را ۱۰مرتبه تکرار کند. انجام این تمرین صبح و ظهر و شب می تواند بسیار مؤثر باشد.