ماساژ و درمان دستی دو مقوله مطرح در فیزیوتراپی هستند که اغلب مردم آنها را با هم یکی می‌دانند و از تعریف دقیق و جایگاه هر یک از آنها اطلاع ندارند. ماساژ شامل اعمال فشار ریتمیک به پوست و بافت‌های بدن است که با هدف کاهش تنش، استرس، اضطراب و بهبود گردش‌خون عمومی، ایجاد آرامش و انعطاف‌پذیری بافتی انجام می‌شود.

درمان دستی یا منوال‌تراپی، استفاده از تکنیک‌های مبتنی بر دانش درمانگر و مهارت‌های دست او بر بافت‌های بدن است که به‌منظور ارزیابی و درمان بیماران انجام می‌شود. یک فیزیوتراپیست می‌تواند با ارزیابی دقیق ساختارهای درگیر در بدن از تکنیک‌های درمان دستی برای بهبود روند ترمیم و اصلاح اختلالات وضعیتی بافت‌های آسیب‌دیده استفاده کند.
دست فیزیوتراپیست همچون ابزاری تشخیصی می‌تواند با لمس دمای پوست، رطوبت، سفتی بافت و میزان و نوع محدودیت حرکت، آسیب و علت آن را تشخیص‌داده و درمان کند.

درمان‌های دستی در فیزیوتراپی شامل روش‌ها و رویکردهای متعددی است که ازجمله آنها می‌توان به متحرک‌سازی مفاصل، عضلات و اعصاب …

درمان فیزیوتراپی در جلسات متعدد و با گذشت زمان، در بافت‌های آسیب‌دیده تغییرات فیزیولوژیک و بیومکانیک ایجاد کرده و ضمن کاهش درد و التهاب، ترمیم بافت و برگشت حرکت و عملکرد موضع آسیب دیده را سبب می‌شود. طی زمان درمان فیزیوتراپی، بهبود تدریجی خواهدبود و بیمار با رعایت نکاتی که به روند درمان آسیب می‌زند، جلسه به جلسه وضعیت خود را به فیزیوتراپیست گزارش می‌دهد.

گزارش دقیق علائم، میزان بهبودیافتن، کاهش درد، افزایش دامنه حرکتی مفصل و افزایش توانایی بیمار در انجام فعالیت‌های شغلی و تفریحی روزمره، معیار مناسبی برای انتخاب روش‌های درمانی مؤثرتر در جلسات آتی خواهدبود. توانایی بیماران در شرح دقیق وضعیت علائم بسیار متفاوت است و از آنجا که امکان دارد با وجود درد و ناتوانی باقی‌مانده، نتوانند میزان بهبودیافتگی را درک و گزارش کنند، لازم است به چند نکته برای تشخیص و اعلام تغییرات در مقدار درد و ناتوانی توجه کنند.

در ابتدا مهم است آیا شدت درد کاهش یافته است یا خیر؟